Het mocht niet baten.

Dit is een verhaal over de echte Ginger diep in mezelf.

De laatste jaren ben ik niet echt meer zwaar verbrand. Hoe ik dit voorgaande jaren standaard 2/3 keer per jaar deed, ging dat sinds corona eigenlijk goed en verantwoordelijk. Ik smeer me regelmatig goed in met factor 50 en eigenlijk werkte dat.

Nu ben ik aan het terug denken en dan kom ik weer op momenten dat ik wel ben verbrand in corona dus laat dat verantwoordelijke maar achterwege.

Nu gaat dit de afgelopen 3 weken hier ontzettend goed. Nog geen 1 keer verbrand maar werd ook niet ontzettend bruin. Dit is het moment voor Pleun om iets doms te gaan doen.

Ik heb mezelf een stranddag belooft na mijn werk en zit vervolgens om 13.00 uur lekker met mn billen op een strand bedje in de zon op het mooiste stand van Sint Maarten. Ik smeer mezelf 1 keer in met factor 50 en bedenk me natuurlijk na een uur, dat ik mn gezicht ben vergeten in te smeren. Nou dat heb ik geweten hoor... Ik heb me nog snel ingesmeerd maar het was al te laat natuurlijk.

Vervolgens kom je thuis om een vuurrode kop te zien en als ik mijn voorhoofd moest laten testen op of ik koorts had, was ik gezakt, Dat weet ik zeker.

Ik weet niet of ik de enige ben maar worden anderen ook fysiek ziek van verbrand zijn? Ik weet in 2016 dat ik naast Esmee lag die er echt 2 dagen uit lag omdat ze voor het eerst volledig verbrand was. Nu viel het met mij mee en was ik vooral heel moe waardoor mijn weekendplannen in het water vielen maar dat gebeurt nou eenmaal.

Gelukkig heb ik nog 5,5 maand om het in te halen.

En js ik weet dat iedereen uit Nederland denkt: och Pleun wat klinkt dat toch allemaal erg, je bent verbrand, terwijl wij hier weggeblazen worden door Corrie en Eunice en de rest van het feestje. Natuurlijk hou ik jullie ook in de gaten en stuur ik berichtjes of alles nog goed gaat met iedereen. Ik lees de enge Facebook berichten en lees wat er nog meer op het pad komt. Maar ja ik ben inderdaad blij dat ik niet in Nederland bent. Mijn condoleances aan iedereen.

Nu na twee dagen ben ik gelukkig bijgekomen en is dit tomaatje langzaam verandert in een chocolaatje, zoals de magische spreuk van mijn broers luid. Dus we zijn weer begonnen met dagelijks insmeren en nieuwe plekken ontdekken en mensen ontmoeten want over 2 weken komen mijn meiden al op bezoek!

Na een veel te duur maar super comfortabel luchtmatras te hebben gevonden en een manier om mijn appartement om te bouwen omdat het matras veel te groot is natuurlijk (haha) denk ik dat ik bijna klaar ben om mijn meiden te ontvangen! Ik heb er nu al zin in! Het enthousiasme staat hoog vanuit alle partijen en het kan niet snel genoeg gaan.