Eindstress

De finishlijn van mijn stage zit eraan te komen! Huilen doe ik toch al genoeg de komende tijd omdat langzaam alle mensen van het eiland afgaan. Vandaag de eerste afgezet op het vliegveld, en dit is de eerste van een groep geweldig leuke mensen van wie ik (tijdelijk) afscheid ga nemen. Maar we gaan eerst deadlines halen!

Het vooruitzicht ziet er positief uit aangezien ik hele goede gesprekken en beoordelingen heb gehad vanuit mijn stage hier met mijn begeleidster vanuit school. Toch moet het er nu op aankomen dat ik wel even moet laten zien wat ik nu kan voor mijn eindbeoordeling. En ja, mijn schrijven is nu niet zo geweldig goed dat ik hier erg zelfverzekerd over ben. Dus de stresslevels zijn hoog. Zo hoog dat ik niet teveel moet communiceren met mensen want geheid ga ik gemene dingen zeggen die ik niet zo bedoel. Even doorwerken en dan komen we er wel. Gelukkig is het dinsdag inleven en dan de verjaardag van Luca vieren wat me hopelijk weer wat ontspanning geeft.

Ik kreeg alweer te horen dat mijn moeder stress van me kreeg omdat ik alles weer op het laatste moment laat aankomen. Maarja als een van je beste vriendinnen van het eiland vertrekt moet je de laatste week even afmaken... ik heb veel afgezegd hoor ik ben echt wel bezig geweest, maar ik ga haar kapot hard missen dus ik moest nog even een goede laatste week maken natuurlijk.

Dus feedback verwerken, leeswijzer schrijven, verjaardagscadeau voor Luca verzinnen (alle tips zijn welkom, alsjeblieft help me) en alles inleveren. Wens me succes!

Verder kan ik natuurlijk uitkijken naar dat ik na 20 juni (mijn allerlaatste deadlines) helemaal vrij ben en nog bijna een maand heb om van het eiland te genieten. Om daarna heel hard huilend weer op het vliegtuig ga stappen. Misschien niet voor altijd.... Misschien wel. We gaan het even bekijken. maar voor nu, mijn diploma gaan halen! alsje alsjeblieft. Dus dit is een korte blog, want ik ga weer verder!